Chmura kłębiasta deszczowa (łac. cumulonimbus)
Chmury z gatunku cumulonimbus należą do najpotężniejszych i najbardziej groźnych chmur w ziemskiej atmosferze. Są bardzo mocno rozbudowane pionowo.
Widoczny na zdjęciu cumulonimbus posiada w górnej części charakterystyczne kowadło (łac. incus). Taki kształt chmury można zaobserwować z ziemi tylko z większej odległości lub z samolotu.
Utworzenie się kowadła świadczy o tym, że górna część chmury sięgnęła już tropopauzy, która w naszych umiarkowanych szerokościach geograficznych leży na wysokości ok. 10-12 km, czyli wyżej niż najwyższa góra świata – Mount Everest. Podstawa chmury znajduje się przeważnie na wysokości ok. 2 km.
W dolnej części chmura zbudowana jest głównie z kropelek wody, zaś w górnej z kryształków lodu. W cumulonimbusach występują bardzo silne prądy konwekcyjne, czyli wznoszące (wstępujące) oraz prądy downburst, czyli opadające (zstępujące). Ich prędkość dochodzi nawet do 90-100 km/h!
Chmurze kłębiastej deszczowej mogą towarzyszyć bardzo niebezpieczne zjawiska, takie jak:
– burza,
– szkwał,
– deszcz nawalny z możliwym skutkiem w postaci tzw. powodzi błyskawicznej,
– grad,
– tornado (trąba powietrzna).
Gatunki chmur cumulonimbus:
