Często czytamy albo słyszymy w mediach, że przyczyną ulew i burz są duże różnice temperatury między różnymi rejonami w kraju.
To jest standardowe wytłumaczenie niemal każdego prezentera pogody, który przepowiada wystąpienie burz. Oczywiście niewiele w tym prawdy.
Największe różnice w temperaturze występują zimą, a wtedy przecież nie mamy sezonu burzowego. Zdarza się, że w styczniu czy lutym między wschodnimi i zachodnimi krańcami Polski różnica temperatury przekracza 20 stopni i oczywiście nie ma mowy o wystąpieniu burzy.
Do ulewy i burzy potrzebna jest gorąca oraz wilgotna masa powietrza
Aby powstała burza musi najpierw nastąpić silny pionowy rozwój chmury burzowej cumulonimbus.
Aby taka chmura się wypiętrzyła, potrzebne są z kolei prądy wznoszące (konwekcyjne), do których niezbędna jest silna operacja słoneczna, która nagrzewa powierzchnię Ziemi, dlatego też najwięcej burz mamy w Polsce od maja do sierpnia, gdy Słońce operuje najmocniej.
Konwekcja to jeszcze nie wszystko. Do rozwoju chmury burzowej niezbędne jest wilgotne powietrze z dużą zawartością pary wodnej.
Gdy gorące i wilgotne powietrze unosi się, następuje jego schłodzenie w wyższych warstwach atmosfery, a następnie kondensacja, czyli skroplenie zawartej w nim pary wodnej, co skutkuje powstaniem wydajnej opadowo chmury.
Im wyższa temperatura powietrza, tym więcej pary wodnej może się w nim zmieścić, dlatego też największe ulewy występują w czasie gorących i upalnych dni.
Im wyższa temperatura powietrza, tym również większe prawdopodobieństwo opadu gradu. Warto w tym miejscu wyraźnie podkreślić, że grad jest opadem typowym dla lata, a nie zimy.
Więcej o cumulonimbusach napisałem w poniższym artykule 👇
